කවුරුන් කෙසේ කුමන කතා කීවත් ඉතා ඉක්මනින්ම ජනාධිපතිවරණය ප‍්‍රකාශයට පත්තිරීමට මහින්ද රාජපක්ෂ ආණ්ඩුවට සිදුවේ. ඒ මන්ද යත් ජය නියතව පවත්නා මේ මොහොතේ පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණය පවත්වා ලබන වසරේ ජනාධිපතිවරණයකට යෑමෙන් යම් හෙයකින් ජනාධිපති තනතුර මහින්දගෙන් ගිලිහී ගියහොත් 2004දී එජාප ආණ්ඩුවට අත්වූ ඉරණම 2012දී පැහැදිලිවම සන්ධාන ආණ්ඩුවට අත්වනු නියතය. එනිසා අඩුම ගණනේ තවත් වසර 7ක් රැකගත හැකි (මේ ජනවාරි ජනාධිපතිවරණයකට ගියහොත් 2011 ජනවාරියේදී දිව්රුම් දිය හැකි නිසා) තමන්ගේ පාලන බලය නිකරුණේ තවත් වසර 2ක් තුළ විහින් වල පල්ලට යවා ගැනීමට භාරකරු ඇතුළු කේවට්ටයන් රැලට අනවශ්‍ය නිසා ඉතාම ඉක්මනින් ඒ සත්‍යය ජනතාව ඉදිරියට පමුණුවනු ඇත. පලාත් තරඟ අවසන් කර All Island ගේම් එක පටන් ගැනීමට අත්‍යාසන්නව ඇති මේ මොහොතේ විපක්ෂයේ දේශපාලන පක්ෂ රැසක් සන්ධානගතවී ඇත. මෙය රාජිත සේනාරත්නට අනූව එජාපයේ බංකොලොත්භාවය පෙන්නුම් කිරීමකි. අගමැතිතුමාට අනුව නම් එකට ජීවත් වී හදිස්සියේ ලියාපදිංචි කළ විවාහයකි. කෙසේ වුවද රාජිත සේනාරත්න එජාපයේ බංකොලොත්භාවය දකින්නේ ඊට එහා සන්ධාන ගැසූ ආණ්ඩුවක කොටස් කරුවෙක් ලෙස බව මුලින්ම දැකිය යුතුය. එනිසා ඒ මෝඩ තර්කය හරහා රාජිත උඩ බලාගෙන කෙල ගසයි. මුලින් ජවිපෙ සමග සන්ධානගතවූ ආණ්ඩුව පසුව අනෙකුත් වාමාංශික පක්ෂ, ද්‍රවිඩ පක්ෂ සමග පමණක් නොව රාජිත නියෝජනය කරන උග‍්‍ර දක්ෂිණාංශය පවා එකතුකර අච්චාරු සන්ධානයක් තුළින් ආණ්ඩු කරයි. ඒ අනුව රාජිත සේනාරත්න දුක්විය යුත්තේ එජාපයට අත්වූ ඉරණමට නොව නානාවිධ මුක්කු ගසා කරගෙන යන නිදහස් පක්ෂ ආණ්ඩුවේ තවත් එක් නන්නත්තාර මුක්කුවක් ලෙස තමන් ගෙවන ජීවිතයටය.
අගමැතිතුමාගේ කථාවේ යම් සත්‍යයක් ගැබ්ව නැතුවාම නොවේ. මන්ද මුලින් පෙම් සබඳතා පවත්වා පසුව පෙම්පතුන් විවාහ වීමේ සම්ප‍්‍රදායක් අපේ රටේ තිබෙන බැවිනි. ඒ අනුව සමාන අදහස් සහිත දෙදෙනෙකු මුලින් ආශ‍්‍රය කර පසුව පෙම්වතුන් වී පේ‍්‍රම කරන සමයේදී චිත‍්‍රපට බැලීමට යෑම, බස්රථ වල කතා කර කර ක්ලාස් යෑම, ලියුම් ගණුදෙනු කිරීම ආදිය සාමාන්‍ය දේවල්ය. නමුත් මෙවැනි දේවල් ඉවසාගත නොහැකි අගමැතිතුමා වැනි හැට පැනපු නාකි සීයලා ඒවා අර්ථකතනය කරන්නේ ඉතා අන්තගාමීවය. ඒ අනුව අගමැතිතුමාට කීමට ඇත්තේ ‘‘ ගනං ගන්න එපා අන්කල්, අන්කල්ලා ඒකාලේ කරපුවා මතක් කරලා බලන්නකෝ ’’ කියාය.මාධ්‍යය හරහා මෙවැනි දරුණු වාග් ප‍්‍රහාර නව සන්ධානයට එල්ල කරන්නටත්, මහින්ද අබේසුන්දරගේ ‘‘පස්ස බිම ’’ නම් මඩවල තුළ දිගින් දිගටම SMS කතන්දරයක් පටලවාගෙන බෙරිහන්දීමටත්, ඇමති මණ්ඩලයේ කුමන කතාවක් කොහෙන් පටන් ගත්තද නව සන්ධානයට බැනීමෙන් කෙරවල කරන්නට සිදුවී තිබීමටත් හේතුව කුමක්දැයි අප විමසා බැලිය යුතු වන්නේය. යුධ ජයග‍්‍රහණයත් සමග ආණ්ඩුවට අත්වූ දැවැන්ත ජනතා ප‍්‍රසාදය තුළින් ඉදිරි වසර 50 ක පමණ කාලයක් පිළිබඳව මවාගෙන සිටි ඒකාධිපති සිහිනය කඩාබිඳ දමන්නට හැමදාමත් ීසටබ්ක එක දෙන දකුණේ ජනතාව ඉදිරිපත් වූහ. ඒ හරහා දකුණේ ජනතාව මහින්දව පමණක් නොව වෙලාව එන තෙක් නිදිකිරමින් සිටි සමස්ථ විපක්ෂයත් අවදි කළ බව සත්‍යයකි.
මේ නොසිතූ මොහොතේ ලද signal එකත් සමගම එතෙක් තම විජයග‍්‍රහණ ගැන පාරම්බාන ලද ඇමතිවරු විපක්ෂයේ බිඳවැටීමක් ගැන චමුදිතට (සිනාමුසු මුහුණින් හිස වනමින් සියල්ල පිළිගන්නා මාධ්‍ය කොලූවා) පැහැදිලි කරමින් කියන්නට පටන් ගත්තේය. ඒ අනුව එතෙක් ප‍්‍රහාරාත්මක වූ ආණ්ඩුව එතැන් පටන් ප‍්‍රතිප‍්‍රහාරාත්මක ක‍්‍රියාපිළිවෙතකට අවතීර්ණ විය. මේ වූකලී පරාජයේ විලාපය බව සක්සුදක් සේ දැනගත් මංග
ල, හිතන්නටත් පෙර පැමිණි මේ නැකතට වැඩ ඇල්ලීමට රනිල්, හකීම්, මනෝ, ආදී වූ මේ සිටින මොහොතේ ආණ්ඩු විරෝධීන් එකතු කරමින් සුපුරුදු කපුකම කළේය. නමුත් මේ මගුලේ යම් පරහක් තිබේ. ඒ අනෙකක් නොව මනමාල පාර්ශවය තවමත් අපේක්ෂාවෙන් සිටින නමුත් ජවිපෙ නම් දික්කසාද ආඩම්බරකාරිය වතමත් ‘බහ නොදීමේ’ අවාසනාවන්ත තත්වයයි. මේ ආකාරයට ජවිපෙ තවමත් මේ සන්ධානයෙන් ඉවත්ව කටයුතු කිරීමට හේතු කීපයක්ම පවතී. ඉන් ප‍්‍රධානම හේතුව වන්නේ තවමත් රනිල්ලාගේ ඇගිලි සලකුණු සහෝදරුවරුන්ගේ කම්මුල්වල සටහන්ව තිබීමයි. දෙවැන්න නම් පෙර කසාදයෙන් ලද හිතුවක්කාර ස්වාමිපුරුෂයා පිළිබඳව වූ අත්දැකීමයි. තෙවැන්න වන්නේ උග‍්‍ර වාමාංශික අදහස් සහිත තම පක්ෂයට අන්ත දක්ෂිණාංශික එජාපය සමග වැඩිකල් එකට විසීමට නොහැකි වීමයි.
නමුත් තමන්ගේ කියා දේශපාලන දැක්මක් සහිත ජවිපෙ වැනි පක්ෂයක් තීන්දු තීරණ ගන්නේ ආවාට ගියාට නොවන වග අප කවුරුත් සිහියේ තබා ගත යුතුය. ඒ අනුව අනාගත ජවිපෙ ආණ්ඩුවක් පිහිටුවීමට අවශ්‍ය මග සකසා ගැනීම උදෙසා තමන් සතු කේවල් කිරීමේ බලය විවිධාකාරයෙන් උරගා බැලීමෙහි ලා ජවිපෙ පෙන්වන්නේ ඉතාම සූක්ෂම හැකියාවකි. ඒ අනුව 2004 දී ජවිපෙ එජාපය පරාජය කිරීමට සන්ධානගත වූයේ එජාපයේ ක‍්‍රියාමාර්ග වල ප‍්‍රතිඵල අනාගත ජවිපෙ ආණ්ඩුවට කරදරයක් වන බව කලින් දුටු නිසාවෙනි. එයට ගත හැකි හොඳම විකල්පය ලෙස සන්ධානගතවී LTTEය මුලිනුපුටා දමන තැනට ආණ්ඩුව තල්ලූ කර ඊට අවශ්‍ය සහය විපක්ෂයේ සිටියද නොමදව ලබා දුන්නේය. මෙය එක් ආකාරයක බලලූන් ලවා කොස්ඇට බෑවීමක්ම වන්නේය. සාමාන්‍යයෙන් නම් සිදුවන්නේ බලය ඇති අය විසින් පොඩිඋන් කඬේ යවා තම වැඩ කරගැනීමක් වුවද ලංකාවේ ක‍්‍රියාත්මක වන දේශපාලන යථාර්ථය තුළ තුන්වන බලවේගයට විශාල පිළිගැනීමක් සහ බලයක් ලැබීම දක්නට ලැබේ. ඒ අනුව ජවිපෙ ඒ මොහොතේ කරන ලද්දේ මාතෘ භූමිය හෝ සිංහල බෞද්ධ ජ
නතාව බේරාගැනීමක් නොවේ. අනාගත ජවිපෙ ආණ්ඩුවක් හරහා පාලනය කිරීමට අවශ්‍ය ලෙස පසුබිම සකසා ගැනීමක් පමණි.ඒ තර්කය මේ අවස්ථාවේද වලංගු වන බව අපගේ අදහසයි. ඒ අනුව ජවිපෙ වත්මන් අවශ්‍යතාවය කුමක්දැයි අප හඳුනාගත යුතු වන්නේය.(එහිදී අප බැලිය යත්තේ රටේ ජනතාවගේ හෝ ජාතියේ අවශ්‍යතාවය නොව) පවත්නා ඒකාධිපති ක‍්‍රමය දිගින් දිගටම පැවතීම සුළු පක්ෂයක් ලෙස ජවිපෙට ඉතාම අවාසිදායක වන්නේය. ඒ අනුව මේ මොහොතේ ජවිපෙ අවශ්‍යතාවය විය යුත්තේ විධායක ජනාධිපතිධූරය අහෝසි කිරීමයි. එය 2010 පාර්ලිමේන්තුවේදී මීටත් අඩු කේවල් කිරීමේ ශක්තියක් තුළ කිරීම ඉතාම අපහසු බව දන්නා ජවිපෙ පැහැදිලිවම විධායක ජනාධිපති කමට එරෙහි සන්ධානයේ පාර්ශවකරුවෙකු වීමේ දැඩි අවශ්‍යතාවයකින් පෙළෙන බවනම් සත්‍යයකි. පෙරකී හේතු නිසා තවමත් ජවිපෙ සන්ධානගත නොවී සිටියද ජනාධිපතිවරණයේදී සන්ධානගත නොවුවහොත් එහි වාසිය ලබන්නේද ආණ්ඩුව බවද ජවිපෙ නොදන්නවා නොවේ.
කෙසේ වුවද ආණ්ඩුව තවමත් ජනාධිපතිවරණය ප‍්‍රකාශයට පත්කර නැතිනිසා ජවිපෙ වන සන්ධානයට හා රනිල්ට ආඩම්බරකම් පෙන්වීමේද සාධාරණයක් තිබේ. මන්ද කුමන හෝ හේතුවක් නිසා ආණ්ඩුව මහමැතිවරණයක් ප‍්‍රකාශයට පත්කළ හොත් ජවිපෙ කීයටවත් නව සන්ධානයට එකතු වන්නේ නැත. ඒ මන්ද යත් පාර්ශව 15ක් පමණ සන්ධානගතවී මැතිවරණයකට යෑමෙන් තමන්ට පෙර ලද වාසිය ලැබීමට නොහැකි බව දන්නා නිසාය.
එසේම නිදහස් පාක්ෂිකයන් තම අපේක්ෂකයාට කතිරයක් ලබා දුන්නද උග‍්‍ර දක්ෂිණාංශිකයන් වන කැපුවත් කොළ ජනතාව තමන්ට සලකාවි යැයි ජවිපෙ සහෝදරවරු විශ්වාස නොකරන නිසාවෙනි. මේ අනුව ජවිපෙ මේ මොහොතේ තම වෘත්තීය සමිති හා ශිෂ්‍ය සංගම් පාරට බස්සවා මැතිවරණ සටන අරඹා ඇතත් ඒ කුමන මැතිවරණයක් සඳහා දැයි ජවිපෙ තවමත් දන්නේ නැත. යම් හෙයකින් එය මහමැතිවරණයක් වුවහොත් ‘‘විධායක ජනාධිපතිධූරය අහෝසි කිරීම’’ යන මල්ලෙ පොල් සටන් පාඨය අවලංගු වන බව දන්නා ජවිපෙ සහෝදරවරු තම ශක්තිය තනිවම උරගා බලනු ඇත. යම් හෙයකින් එය ජනාධිපතිවරණය වුවහොත් ආඩම්බරකම් පසෙකලා තම අත පතන පෙම්වතාට අත වනනු ඇත. සිදුවීමට නියමිත සැබෑ සත්‍යය මෙයයි. ජනාධිපතිවරණය මුලින් නොපැවැත්වුවද එය පැවැත්වෙන කුමන හෝ මොහොතක නව සන්ධානය සමග එකතු වී පොදු සටන් පාඨය එක හඬින් ජවිපෙ සහෝදරවරුද හඬනගා කියනා ඒ අනාගත දිනය තීරණය කිරීමේ හිමිකම තවමත් ඇත්තේ විධායක ජනාධිපතිටම වීම සතුටට/දුකට කරුණකි.
